καλλίκρουνος

-η, -ο (Μ καλλίκρουνος, -ον)

αυτός που έχει ωραίους κρουνούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι)-* + -κρουνος (< κρουνός) πρβλ. εννεά-κρουνος, πολύ-κρουνος].